Οι θέσεις των κομμάτων για τις γυναίκες «Δεσμεύσεις μακριά από επεξεργασμένο συνεκτικό πρόγραμμα»

πηγή:ΑΥΓΗ

Η θέση του σημερινού ΠΑΣΟΚ για την κατάσταση και τον ρόλο των γυναικών στη σημερινή κοινωνία είναι δύσκολο να σκιαγραφηθεί. Στο κυβερνητικό πρόγραμμα και τις θέσεις του κυριαρχεί η γυναίκα στην οικογένεια, η γυναίκα - μητέρα, ενώ υπάρχει αναφορά και στο ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας
Η συρρίκνωση του εύρους της «κλασικής» αντίληψης του ΠΑΣΟΚ για το γυναικείο ζήτημα και η εστίαση στο θέμα της οικογένειας δείχνει τη συντηρητική του μετατόπιση, πράγμα που έχει συντελεστεί από καιρό, γίνεται όμως τώρα τελείως φανερό. Θυμίζουμε πως η ενασχόληση με την οικογένεια χαρακτηρίζει τα συντηρητικά κόμματα, που αντιμετωπίζουν τη γυναίκα ως παιδοποιητική μηχανή και επισείουν τον κίνδυνο μαρασμού του έθνους λόγω της δημογραφικής κάμψης.
Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε, ότι οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ για τη στήριξη της οικογένειας δεν είναι απλά θέσεις του Τομέα Γυναικών, αλλά έχουν συμπεριληφθεί στις προγραμματικές προτεραιότητες της κυβέρνησης. Αποτελούν άρα τμήμα του προγράμματος και δεσμεύσεις προς τους πολίτες.
Ας δούμε ορισμένα σημεία από τις θέσεις του κόμματος:
Εντός της τετραετίας θα υπάρξει διπλασιασμός των βρεφονηπιακών σταθμών. Πώς θα γίνει αυτό; Εδώ παρεμβάλλονται οι ΟΤΑ. Θα αποκτήσουν οι Δήμοι την πολυπόθητη οικονομική αυτοτέλεια και ευρωστία, θα διακριθούν για την πολιτική τους βούληση, ώστε να συμπεριλάβουν στις προτεραιότητες της δημοτικής πολιτικής τους παιδικούς σταθμούς; Ή θα επιστρέψουν στο κράτος οι μέχρι πρότινος κρατικοί σταθμοί;
Στην οκταετία θα καλυφθούν όλα τα κενά, λέγεται. Ποια οκταετία; Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βαρκελώνης (2002) έθεσε όριο το 2010. Μέχρι τότε πρέπει να έχει καλυφθεί το 90% των αναγκών σε σταθμούς για παιδιά από τριών ετών μέχρι τη σχολική ηλικία και το 33% σε βρεφονηπιακούς, από 0 ηλικία μέχρι τριών ετών.
Εμείς απέχουμε παρασάγγες από τα επίπεδα αυτά. Μέχρις ότου δημιουργηθούν αυτές οι υποδομές, θα δίνεται επιχορήγηση στην οικογένεια για τη φύλαξη των παιδιών σε σταθμούς, ανάλογα με τα φορολογητέα οικογενειακά δεδομένα. Αλλά σε ποιούς σταθμούς, αφού υπάρχει έλλειψη; Στους ιδιωτικούς; Θα επιδοτείται δηλαδή ο ιδιωτικός τομέας για να οργανώνει τη φύλαξη και να αποκομίζει κέρδη εις βάρος του προγράμματος επέκτασης των δημοτικών σταθμών; Και σε αυτήν την περίπτωση η τριμερής συμμετοχή στα τροφεία (κράτος - δήμος - οικογένεια) θα γίνει διμερής (κράτος-οικογένεια);
Ή μήπως ανά δήμο θα οργανωθεί φύλαξη παιδιών σε κάποια σπίτια από γυναίκες άνεργες, ηλικιωμένες που θα έχουν λάβει μία στοιχειώδη εκπαίδευση και θα πιστοποιούνται από τους δήμους ως κατάλληλες στο πλαίσιο της λεγόμενης κοινωνικής εργασίας;
Ολίγον νεφελώδη προκύπτουν τα υποσχόμενα, ενώ προβληματίζει το γεγονός ότι ο ιδιωτικός τομέας αναδεικνύεται σε ισοβαρή πυλώνα της πολιτικής για την προσχολική αγωγή. Για τους πολλούς, αυτό που φαίνεται ότι θα συμβεί, αν υπάρξει επιχορήγηση, είναι ότι αυτή θα καλύπτει μέρος του κόστους για τη γυναίκα που προσλαμβάνει η οικογένεια για τη φύλαξη του παιδιού ή των παιδιών. Αλλά κι αυτή θα εξαρτάται από τα φορολογικά δεδομένα, άρα είναι άγνωστο το ύψος της.
Μα και η εφάπαξ παροχή 2.000 ευρώ για κάθε παιδί που γεννιέται θα δίδεται με εισοδηματικά κριτήρια. Δηλαδή, απλά, ποιοι είναι οι δικαιούχοι;
Και κάτι άλλο: Λησμονείται, ότι δεν πρόκειται απλά για φύλαξη. Η προσχολική φροντίδα έχει την έννοια της διαπαιδαγώγησης και αποτελεί βαθμίδα της εκπαίδευσης. Μέσα στον πανικό της κρίσης, δεν πρέπει να κάνουμε έκπτωση στις επιστημονικές απαιτήσεις της προσχολικής αγωγής.
Κατά τα άλλα, ακούγεται ευχάριστα η υπόσχεση, στη χώρα όπου οι προεκλογικές υποσχέσεις σπάνια αντάμωσαν την πραγματικότητα: «Θα αναπτύξουμε συγκροτημένη πολιτική για την οικογένεια κάθε τύπου. Αναπτύσσουμε ειδικές στοχευμένες πολιτικές για όλα τα στάδια, από το ξεκίνημα της οικογένειας, τη μονογονεϊκή οικογένεια και την ανύπαντρη μητέρα, για την τρίτεκνη και πολύτεκνη οικογένεια, για την οικογένεια με ανάπηρο γονιό η παιδί».
Ο περιορισμένος χώρος δεν μας επιτρέπει να επεκταθούμε στο σύνολο του προγράμματος. Νομίζουμε, όμως, ότι από τα λίγα πού είπαμε φάνηκε πως «οι δεσμεύσεις» είναι σε διακηρυκτικό επίπεδο και απέχουν από ένα επεξεργασμένο συνεκτικό πρόγραμμα.

ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΥΡΙΖΑ

Παρουσιάζει τις θέσεις του για τα γυναικεία δικαιώματα
Στο κεντρικό εκλογικό κέντρο Αθήνας,
οδός Πανεπιστημίου
Την Κυριακή 27-9-09 στις 7 μ.μ.
Θα παρευρίσκονται υποψήφιες
Επικρατείας και από όλο το νομό Αττικής
Την εκδήλωση θα ακολουθήσει μουσική και κουβεντούλα
Να είμαστε όλες εκεί

"Η αντίδραση στη βία". Καταργώντας τα εμπόδια. Συμβουλευτική και Ενδυνάμωση Γυναικών, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, σελ. 406

Της ΣΟΥΛΑΣ ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ*
Αισθάνομαι δέος κάθε φορά που βρίσκομαι μπροστά σε ένα τέτοιο παράδειγμα, όπου η επιστημονική γνώση συνυφαίνεται αξεδιάλυτα με την φεμινιστική οπτική. Και μαζί αισθάνομαι ευγνωμοσύνη, καθώς τέτοια βιβλία είναι σαν μια ασφαλής πυξίδα στο πέλαγος των ανισοτήτων λόγω φύλου. Προσέρχομαι, λοιπόν, στην παρουσίαση του διαθέτοντας το ταπεινό εργαλείο της βιωματικής εμπειρίας, απόσταγμα ενεργούς δράσης μερικών δεκαετιών για τα δικαιώματα των γυναικών...
Πού αναφέρεται το βιβλίο; Στη Συμβουλευτική των γυναικών, ως μέσο ενδυνάμωσης και, το πιο εντυπωσιακό, ως μέσο εφαρμογής της ισότητας στην πράξη. Δεν είχα διαγνώσει ίσαμε τώρα αυτόν τον ρόλο της Συμβουλευτικής. Μιας Συμβουλευτικής που στηρίζεται στην ολιστική προσέγγιση, που δεν στέκεται στο σύμπτωμα αλλά αναζητεί την αιτία ή τις αιτίες των ψυχοσωματικών διαταραχών στην περιπέτεια του φύλου. Απλούστερα, στην υποδεέστερη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Η άλλοτε φανερή και άλλοτε υποβόσκουσα «προτίμηση του γιού», λόγου χάρη, είναι απίστευτο πόσα ψυχoλογικά-συναισθηματικά τραύματα μπορεί να προκαλέσει στο κορίτσι, στη γυναίκα, τα οποία συχνά σωματοποιούνται.
Η ιατρικοποίηση της θεραπείας, που χαρακτηρίζει την παραδοσιακή ανδροκρατική προσέγγιση, τείνει να βλέπει το σύμπτωμα ως νόσο. Η Συμβουλευτική οδηγείται βαθύτερα, ανιχνεύοντας τις κοινωνικές αιτίες, τις κοινωνικά κατασκευασμένες, και εντοπίζοντας και αναλύοντάς τες ενδυναμώνει τη γυναίκα για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα στη ρίζα του.
Πρόκειται για μια εξόχως φεμινιστική και ανθρωπιστική λειτουργία, που προϋποθέτει την αλληλεγγύη του φύλου, την πίστη και αφοσίωση στο φεμινισμό και, εννοείται, την επιστημονική επάρκεια και την παρακολούθηση της εξέλιξης στην έρευνα. Οι συγγραφείς των επί μέρους κεφαλαίων του βιβλίου διαθέτουν όλα αυτά και αυτό εξηγεί την αξία της κατάθεσής τους και τη χρησιμότητα για μας όλες, που η υπόθεση της «δικαιοσύνης του φύλου» ουκ εά καθεύδειν...
Ενδυνάμωση: είναι η λέξη κλειδί. Ενδυνάμωση μέσα από την αυτοσυνείδηση και την κατά(από)κτηση του αυτοελέγχου έναντι όλων των δαιμόνων της αρχαϊκής πατριαρχιακής τάξης, που κατατρύχουν τη γυναίκα. Έναντι όλων των κατά συνθήκην κατασκευών και ψευδών, έναντι όλων των μύθων με βάση το φύλο. Βλέπετε, όλη η παράδοση, προφορική και γραπτή, όλη η κοινωνική δομή ανατροφοδοτεί αυτούς τους δαίμονες, που καθίστανται εφιάλτες, για να αποτελέσουν το φόβητρο και το μοχλό κοινωνικού ελέγχου των γυναικών.
Αυτή η δομή φιλοτεχνεί τα όρια και το πλαίσιο, το καλούπι για το τι είναι «γυναικείο». Σε αυτό οφείλει να προσαρμόζεται η γυναίκα για να γίνεται αποδεκτή. Αν παρεκκλίνει του πλαισίου, εκφεύγει του φυσιολογικού, και αν θεωρήσει τότε ότι απορρίπτεται από τη μικρή και μεγάλη κοινωνία, μπορεί να οδηγηθεί σε χαμηλή αυτοεκτίμηση. Συχνά διαταραχές στη διατροφή [νευρική ανορεξία, βουλιμία], στον ύπνο, στη σεξουαλική ζωή, στην κοινωνική της ζωή εξηγούνται από τη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Ενέργειες και συμπεριφορές στη ζωή της είναι αποτέλεσμα ασφυκτικού και βίαιου ελέγχου, που δέχεται από τον σύντροφο/σύζυγο ή πατέρα. Η βία είναι η πιο χαρακτηριστική, μαζική και ακραία μορφή επιβολής και ελέγχου πάνω στο σώμα και την προσωπικότητα της γυναίκας.
Είναι εκδήλωση των ιστορικά ανισότιμων σχέσεων εξουσίας ανάμεσα στα φύλα. Χάρη στη φεμινιστική ανάλυση, μπόρεσε η διεθνής κοινότητα να αναγνωρίσει τη βία εις βάρος των γυναικών ως κοινωνική πληγή και παθολογία, ως βαριά παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών. Και αυτό σχετικά πρόσφατα, αφού ο όρος ενδοοικογενειακή βία πρωτακούστηκε το 1985, στο Ναϊρόμπι, στην Τρίτη Διάσκεψη του ΟΗΕ για τις γυναίκες. Φανταστείτε πως ένα αρχαιότατο φαινόμενο θεωρούνταν ανά τους αιώνες μάλλον φυσιολογική αντίδραση του άνδρα-αφέντη και μόνο όταν παρεμβλήθηκε η φεμινιστική ανάλυση αξιολογήθηκε ως ηθικά απαράδεκτο, ως προτεραιότητα στην πάλη για την ισότητα των φύλων.
Σήμερα, χιλιάδες οργανώσεις, δίκτυα, κέντρα ασχολούνται με το θέμα. Ο ΟΗΕ και οι άλλοι διεθνείς οργανισμοί ιεραρχούν ψηλά στην ατζέντα την αντιμετώπισή του, οι πιο πολλές κυβερνήσεις εκπονούν μέτρα πολιτικής. Παρά ταύτα, το πρόβλημα επιμένει να υπάρχει. Δύο πράγματα πρέπει να υπογραμμιστούν εδώ: το πρώτο είναι η «εκπαίδευση» της ίδιας της γυναίκας και η ενδυνάμωσή της, έτσι ώστε να αναγνωρίζει τα σημάδια έγκαιρα, να μην ανέχεται παθητικά το ρόλο του θύματος για αυτήν και τα παιδιά της, να περιφρουρεί τη σωματική και ψυχική ακεραιότητα, τη δική της και των παιδιών της, και να μην αφήνει την πράξη ατιμώρητη. Να γιατί είναι κρίσιμος ο ρόλος της Συμβουλευτικής.
Το δεύτερο είναι οι δομές για την υποστήριξη αυτής της τόσο απαραίτητης λειτουργίας. Δομές που στη χώρα μας είναι αγαθό εν ανεπαρκεία. Παρά την πρόβλεψη που υπάρχει στους νόμους για την ενδοοικογενειακή βία και την παράνομη διακίνηση γυναικών και παιδιών. Παρά, επίσης, τη σχετική πρόβλεψη στον νέο Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων. Υπάρχει ανάγκη για Κέντρα Συμβουλευτικής, για ξενώνες φιλοξενίας των θυμάτων, για γραμμές SOS σε 24ωρη βάση και σε πολλές γλώσσες. Και βεβαίως υπάρχει ανάγκη για ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό. Με άλλα λόγια, απαιτούνται κονδύλια για να κινηθούν οι νόμοι. Για να αποδειχθεί για άλλη μια φορά ότι η ισότητα είναι ακριβή υπόθεση και με την πρωταρχική και τη μεταφορική έννοια του όρου.
Παρά την συνεχιζόμενη δυσπραγία, σε ένα τομέα που έχει να κάνει με υλικοτεχνική υποδομή και απασχόληση ειδικά εκπαιδευμένου προσωπικού, που προϋποθέτει δηλ. δαπάνες, η εθελοντική προσφορά των μη κυβερνητικών οργανώσεων, η συγκινητική πρωτοβουλία τους είναι αξιοζήλευτη. Οι φεμινιστικές οργανώσεις χρόνια πολλά τώρα τεντώνουν τις όποιες δυνατότητές τους στο έπακρο, προσπαθώντας να καλύψουν τα τρομερά κενά στην οργάνωση του κοινωνικού τομέα. Στο τέλος του βιβλίου, στο Παράρτημα, έχουν καταγραφεί, φροντίδι Άννης Καββαδία και Μαρίας Στρατηγάκη, αυτές οι πρωτοβουλίες, πράγμα που καθιστά το εγχειρίδιο ακόμα πιο χρήσιμο και χρηστικό.
Ποιες γράφουν και για τι γράφουν: Η Λίμπυ Τατά Αρσέλ γράφει για το «Φύλο και καλή ανθρώπινη ζωή. Πρότυπα φύλου αρρενωπότητας και θηλυκότητας: μια κοινωνική κατασκευή». Επίσης «Βία: κοινωνική οδύνη ή προσωπική ντροπή; Σωματική και ψυχολογική βία κατά των γυναικών στις συζυγικές και ερωτικές σχέσεις». Μίκα Χαρίτου -Φατούρου, «Η διάσταση του φύλου στη Συμβουλευτική Γυναικών», Μαρία Παπαθανασίου, «Ενσωματώνοντας τη φεμινιστική οπτική στη θεραπεία με γυναίκες χρήστριες ουσιών»,ένα ζέον καινούργιο σχετικά θέμα. Χρυσούλα Στέκα, «Γυναικεία κατάθλιψη: πραγματικότητες ενός μύθου». Ευτυχία Λεοντίδου, «Γυναίκες και υγεία: Συμβουλευτική χωρίς σεξισμό» και «Σεξουαλικότητα: Συμβουλευτική χωρίς προταλήψεις». Έλενα Χάιντς, «Διατροφικές διαταραχές». Θεοδώρα Αδαμάκη, «Γυναίκες και εργασία στην Ελλάδα». Αθηνά Γούλιαρου, «Η αρχή της ισότητας των δύο φύλων στο οικογενειακό δίκαιο του 1983. Θετικές και αρνητικές συνέπειες στην καθημερινή ζωή των γυναικών»∙ επίσης, «Ο νόμος για την ενδοοικογενειακή βία. Οι ρυθμίσεις, οι ελλείψεις και τα προβλήματα εφαρμογής». Χριστίνα Παπαδοπούλου «Εμπορία γυναικών [trafficking]: Το δουλεμπόριο του 21ου αιώνα». Άννη Καββαδία και Μαρία Στρατηγάκη, «Κέντρα Συμβουλευτικής και Καταφύγια Κακοποιημένων Γυναικών». Γεωργία Τσαγκλάγκανου, «Το διεθνές σύστημα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της γυναίκας. Δράση για την προώθηση των δικαιωμάτων σε εθνικό επίπεδο».
Οι τίτλοι είναι εύγλωττοι. Μιλούν για το περιεχόμενό τους, το οποίο χάρη στα προσόντα των συγγραφέων γίνεται συναρπαστικό ανάγνωσμα. Να πούμε ακόμη, ότι διαφωτιστική εισαγωγή έχει γραφτεί από τις Λίμπυ Τατά Αρσέλ, Μίκα Χαρίτου-Φατούρου και Θεοδώρα Αδαμάκη, που είχαν και την επιστημονική επιμέλεια της έκδοσης.
Μπορεί κάποια-οιος να αξιοποιήσει ιδιαίτερα ένα επιμέρους κεφάλαιο. Όμως, η προσεκτική ανάγνωση του συνόλου των συνεισφορών μάς δίνει μια πλήρη εικόνα της αξίας της Συμβουλευτικής Γυναικών, μας πείθει για την ανάγκη να αποτελέσει κεντρική προτεραιότητα στον κατάλογο των σύγχρονων αιτημάτων και στόχων του φεμινιστικού κινήματος.
Πηγή Αυγή
*Η Σούλα Παναρέτου είναι πρόεδρος του Συνδέσμου για τα δικαιώματα της γυναίκας

Αλληλεγγύη στις γυναίκες του Ιράν

Aπό την ΑΥΓΗ του Σαββάτου (26-6-2009) το κείμενο που υπογράφουν 250 ακτιβίστριες των γυναικείων δικαιωμάτων στις 22-6-09, τρεις μέρες μετά τον φόνο της Νέντα Σολτάνι

Φόρος τιμής στη Neda Soltani

Γεννήθηκε το 1982, βρήκε τον θάνατο από σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή των ιρανικών δυνάμεων καταστολής στις 19 Ιούνη του 2009, σε ηλικία 27 ετών. Ήταν φοιτήτρια ισλαμικής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο, και σπούδαζε μουσική ιδιωτικά στο σπίτι της, με δάσκαλο. Δούλευε σε πρακτορείο ταξιδίων. Ήταν αρραβωνιασμένη. Ο ασπρομάλλης κύριος που είδαμε να σκύβει πάνω από το νεκρό σώμα της στον δρόμο και που ακούστηκε στο γνωστό βίντεο να της λέει, «Νέντα μʼ ακούς;» ήταν ο δάσκαλος μουσικής και στενός οικογενειακός φίλος.
Πήγε στη διαδήλωση για να διαμαρτυρηθεί για την ψήφο της, παρʼ ότι δεν ήταν έντονα πολιτικοποιημένη.
Όταν η οικογένεια πήρε το νεκρό κορμί της, έδωσε τα όργανά της για μεταμόσχευση. Δεν μπόρεσε να της κάνει μια κανονική κηδεία, γιατί το καθεστώς την απειλούσε από τον φόβο να γίνει μεγάλη διαδήλωση. Ούτε επιτρέπεται να της κάνουν τα τριήμερα, τα 7ήμερα και τα 40, όπως συνηθίζεται. Η πλατεία στην οποία είχε καλέσει το κίνημα για να την θρηνήσουν είχε καταληφθεί από αστυνομικούς και το πλήθος που μαζεύτηκε, από 200 έως 1000 άτομα, όπως διαβάζουμε, διαλύθηκε με δακρυγόνα.
Σύντομα η αστυνομία ειδοποίησε την οικογένεια να βγάλει το μαύρο σήμα πένθους από την έξω μεριά του σπιτιού, ενώ αργότερα αναφέρθηκε ότι χάθηκε από το σπίτι της. Όταν κάποιος κόσμος πήγε να προσευχηθεί για τη Νέντα στον κοντινό στο σπίτι της ναό, διώχτηκε από την αστυνομία

Αύριο ,31-5-2009 στις 8.30 μμ, εκδήλωση στην Πλατεία Ελευθερίας,με θέμα Γυναίκες και Ευρώπη, οι γυναίκς τα πρώτα θύματα της οικονομικής κρίσης

Με τις γυναίκες μπροστά Αλλάζουμε το σκηνικό σε Ελλάδα και Ευρώπη

Καλά να’ ναι οι γιαγιάδες…

Καλά να’ ναι οι γιαγιάδες να προσέχουν τα παιδιά.

› Από έρευνα της ΕΣΥΕ το 2007 προκύπτει ότι τη φροντίδα των παιδιών έως 12 ετών την έχουν επωμιστεί σε μεγάλο ποσοστό οι συγγενείς, κυρίως οι γιαγιάδες. Ποσοστό 80.5% για ηλικίες έως 2 ετών, 56.8% για 3-5 ετών, 21.9% για 6-12 ετών.
› Νηπιαγωγεία και παιδικοί σταθμοί. Η κατάσταση σήμερα:
Η Κυβέρνηση:
• εκχωρεί το δικαίωμα σε ιδιώτες για την ανέγερση σχολείων με το καθεστώς των ΣΔΙΤ (σύμπραξη Ιδιωτικού-Δημόσιου τομέα) χωρίς τον έλεγχο του Δημοσίου για 25 χρόνια
• αντί της δημιουργίας υποδομών στους δήμους, παρέχονται κουπόνια στους δημότες, για να ενισχυθούν οι ιδιωτικοί σταθμοί
• αυξάνει τα τροφεία των βρεφονηπιακών σταθμών μέχρι και 500€, όταν ο βασικός μισθός είναι 570€
• οι μετανάστες και μετανάστριες, οι μονογονεϊκές οικογένειες και οι άνεργοι γονείς δεν μπορούν να εγγράψουν τα παιδιά στους σταθμούς, εφόσον δεν έχουν ένσημα
Αποτέλεσμα: 60.000 παιδιά αποκλείονται από τα δημόσια νηπιαγωγεία και ο αριθμός των εγγεγραμμένων παιδιών στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία αυξήθηκε από 4.800 σε 35.000, από το 2006 μέχρι το 2008.
ΠΗΓΗ ΑΥΓΗ ,6-5-2009

Λιλίκα Μπομπόλου, Φεμινισμός εσωτερικού χώρου. Ιστορίες γυναικών – Χρονικό μιας πορείας στο φεμινιστικό κίνημα (1979-2005), Επιμέλεια: Άννα Μιχοπούλου

Πρόκειται για ανθολόγιο 168 κειμένων της Λ.Μ., που έχουν δημοσιευθεί στο Δελτίο της Κίνησης Δημοκρατικών Γυναικών, σε άλλα γυναικεία έντυπα, καθώς και σε ημερήσιες εφημερίδες της Αθήνας.
Η Λιλίκα Μπομπόλου σπούδασε νομικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Εργάστηκε στο Δημόσιο για 35 χρόνια. Από το 1979 συμμετέχει στους αγώνες για τα δικαιώματα των γυναικών και την ισότητα των φύλων.


«Στα κείμενα που ανθολογούνται βλέπουμε να επανέρχονται προβληματισμοί και σχόλια σχετικά με την καθημερινότητα των γυναικών και τις κατά φύλο διευθετήσεις στο οικιακό περιβάλλον, και να τονίζεται η σημασία που έχει η εμπέδωση των σχετικών αντιλήψεων από την παιδική ήδη ηλικία. Η διαμόρφωση των στερεότυπων για τα φύλα ανιχνεύεται σε όλους τους χώρους: στην οικογένεια, στην εκπαίδευση, στην εργασία, στην πολιτική, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ως βασικό όχημά τους καταδεικνύεται η γλώσσα, τόσο στον καθημερινό λόγο όσο και στις χρήσεις της από θεσμικά όργανα και τα ΜΜΕ.
Παράλληλα, αποτυπώνονται σημαντικές καμπές της πορείας των διαφυλικών σχέσεων στη μεταδικτατορική Ελλάδα (όπως οι διεργασίες για τη θέσπιση ενός εξισωτικού Οικογενειακού Δικαίου, οι κινητοποιήσεις γυναικείων οργανώσεων και ομάδων για την αποποινικοποίηση της έκτρωσης, η καταγγελία της σεξιστικής βίας και των βιασμών, η προαγωγή της συμμετοχής των γυναικών στην εργασία, στην πολιτική, στον δημόσιο χώρο γενικότερα), καθώς και θέματα της επικαιρότητας που απασχόλησαν τις φεμινίστριες όλα αυτά τα χρόνια (από τη δράση «δράκων» μέχρι την καταναγκαστική πορνεία, τα προβλήματα των μεταναστριών και τις μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού). Ξεχωρίζουν τα κείμενα που αποτυπώνουν βιωματικά διεργασίες στο εσωτερικό γυναικείων οργανώσεων, ομάδων και πρωτοβουλιών, στιγμές έξαρσης και ομοθυμίας, όπως και άλλες σύγκρουσης και απογοήτευσης, που σε μικρό μόνο βαθμό έχουν καταγραφεί –κάτι που καθιστά κάθε σχετική μαρτυρία πολύτιμη.
Στον πυρήνα όλων αυτών συναντάμε ένα πρόσωπο, μια γυναίκα, και τον λόγο της για τις γυναίκες. Μια γυναίκα μέλος του συλλογικού υποκειμένου που συναπάρτισαν οι γυναίκες, η οποία μεταφέρει στο χαρτί μέρος του λόγου που καλλιέργησαν. Μια γυναίκα που διαμαρτύρεται για τα όσα βιώνουν οι γυναίκες, ενίοτε οργίζεται, όμως τον λόγο της διατρέχει μια γραμμή αισιοδοξίας και τον τόνο δίνει η τρυφεράδα. Μια γυναίκα που απευθύνεται κυρίως στις άλλες γυναίκες, αλλά και στους άνδρες, στα άτομα όσο και σε σύνολα, στους ανθρώπους της καθημερινότητας όσο και στους παράγοντες χάραξης πολιτικών και διαμόρφωσης ιδεών. Επικαλείται την κοινή –καθόλου κοινή– λογική και τη φιλοτιμία, ασκεί κριτική, επιστρατεύει το χιούμορ. Τα κείμενά της, εκτός από την αξία τους ως τεκμήρια μιας πορείας στο φεμινιστικό κίνημα, παραμένουν λειτουργικά και επίκαιρα για πολλές γυναίκες –και άντρες– του σήμερα και πιθανόν του αύριο».

Άννα Μιχοπούλου
Μ.Α. στις Γυναικείες Σπουδές
Επιμελήτρια του βιβλίου

Για την τέρψη του ηγεμόνα... ΑΥΓΗ,02/05/2009

Αγαπητή Ευγενία,
Στο ιταλικό πολιτικό σύστημα δεν είναι περίεργη πολιτική συμπεριφορά οι προκλητικές γυναικείες υποψηφιότητες. Άλλωστε, η «αλησμόνητη» Τσιτσιολίνα αποτέλεσε σταθμό στην εξέλιξη των πολιτικών - εκλογικών ηθών της γείτονος. Είδαμε κατ' αυτάς να πλασσάρεται ως διεθνής είδηση η επιλογή από τον κ. Μπερλουσκόνι καλλονών της σόου μπιζ για να στολίσουν το ευρωψηφοδέλτιο.
Πρόκειται για ανερχόμενες ηθοποιούς, παίκτριες των τηλε-ριάλιτι, παρουσιάστριες της τηλεόρασης. Πλην υπήρξε μία μη αναμενόμενη, ως φαίνεται, αντίδραση εκ μέρους της συζύγου του πρωθυπουργού Βερόνικας Λάριο, μετά την οποία ο πληθυσμός των 25 καλλονών περιορίζεται σε 3!
Τι να σου πω! Δύσκολα μπορείς να διαφωνήσεις στα όσα είπε η κυρία του θορυβώδους ηγέτη: «η παρουσία όμορφων γυναικών στην πολιτική δεν είναι ούτε ελάττωμα ούτε προσόν. Αλλά αυτό που κυριαρχεί σήμερα είναι η έλλειψη αιδούς και αυτοσυγκράτησης της εξουσίας, η οποία πλήττει την αξιοπιστία όλων των γυναικών και ιδιαίτερα εκείνων που βρίσκονταν πάντα στην πρώτη γραμμή για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους».
Είπε και άλλα η κ. Λάριο που αγαπούν οι παραπολιτικές στήλες και οι τηλεοπτικές εκπομπές, αλλά δεν χρειάζεται να αναφερθούν, το θέμα τέθηκε. Κάθησα, λοιπόν, και σκέφθηκα πάνω σε αυτήν την ύλη και να που καταλήγω: Είναι η ιδιομορφία και η ιδιορρυθμία Μπερλουσκόνι που δημιουργεί παρόμοιες παρεκκλίνουσες συμπεριφορές; Είναι η ιδιομορφία του πολιτικού συστήματος της Ιταλίας; Ή μήπως τα αίτια είναι βαθύτερα; Μήπως δηλαδή η ίδια η πολιτική λειτουργία αφήνει χώρο για την εμφάνιση παρόμοιων καταστάσεων.
Θεωρώ ότι ο τρόπος που ασκείται η πολιτική, ως να είναι θέαμα της RAI υπό τον Μπερλουσκόνι, είναι η γενεσιουργός αιτία του προβλήματος. Η πολιτική, ως τηλεοπτικό προϊόν, ως κατανάλωση, ως επικοινωνιακή ατάκα. Ναι, η πολιτική ως θέαμα. Που σημαίνει επιφανειακότητα, στρογγύλεμα των αντιθέσεων, κρύψιμο των προβλημάτων, αποπροσανατολισμό, στρέβλωση, εικονική πραγματικότητα. Σε αυτό το πλαίσιο, όχι μόνο χρειάζονται, απαιτούνται οι γυναίκες που υπηρετούν το θέαμα, έτσι όπως το διερμηνεύει ο μπερλουσκονισμός, και που δεν έχει συνήθως σχέση με την τέχνη και την καλλιτεχνία. Με αυτό που λέμε ψυχαγωγία.
Αλλά αν ο Μπερλουσκόνι έχει το όνομα, άλλοι έχουν τη χάρη. Ακούμε κατά καιρούς (τις προάλλες στη Ρουμανία) να εκθειάζονται τα σωματικά προσόντα γυναικών, που ετοιμάζονται να μεταπηδήσουν στην αρένα της πολιτικής, ως το κύριο προσόν για την άλωση της Τροίας. Και δεν ξέρεις για ποια πλευρά να μελαγχολήσεις περισσότερο: της πολιτικής, που έγινε τόσο φτηνή, επιπόλαιη και άρα αναποτελεσματική, ή της γυναίκας αυτής που έχει μπερδέψει τον στίβο της πολιτικής με την πίστα του σόου.
Αλλά εγώ κάνω και μια άλλη -πονηρή- σκέψη, Ευγενία. Μέσω αυτών των μεθοδεύσεων πιστεύω πως επιδιώκεται η απαξίωση της στρατηγικής της ομαλής και πλήρους ενσωμάτωσης των γυναικών στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία και τα κέντρα των πολιτικών αποφάσεων. Το παρόν σύστημα εξουσίας κάνει επιλεκτική και κατά το δοκούν χρήση στοιχείων αυτής της στρατηγικής, έτσι ώστε να μην κινδυνεύει να ακυρωθεί.
Ανοίγει τις ερμητικά κλειστές πόρτες σε εκείνες τις γυναίκες που εμφορούνται από τις συστημικές αξίες, δεν αμφισβητούν τους πυλώνες του, την πατριαρχία και τον νεοφιλελευθερισμό, αντιθέτως προσφέρουν άλλοθι μιας μοντέρνας εικόνας της πολιτικής, αυτής που περιλαμβάνει και γυναίκες. Θα είναι ακόμη καλύτερα αν οι γυναίκες αυτές αποτελούν και αντικείμενο διασκέδασης του αυτοκράτορα. Πότε το σύστημα αρνήθηκε τις αυλητρίδες, ούτε καν τις εταίρες, βέβαια.
Μεγάλη μπουκιά φάε, Ευγενία, μεγάλη κουβέντα μη λες. Κάτσε μην τα ζήσουμε κι εμείς αυτά τα μασκαραλίκια, διότι εκλογές εν όψει εν μέσω κρίσης και κάποια κόλπα αποπροσανατολισμού πρέπει να υπάρξουν. Για να έχουμε να κουβεντιάζουμε, αν μη τι άλλο. Άσε, σου λέω, να δούμε...
ΜΕΛΙΝΑ ΒΟΛΙΩΤΗ
Πηγή εφημερίδα ΑΥΓΗ
Ημερομηνία δημοσίευσης:

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ “ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘40”

Ανοιχτός Κοινωνικός Χώρος
Π. Τσαλδάρη 123 & Καισαρείας - Νίκαια
1ος όροφ., είσοδος από Καισαρείας - τηλ. & fax : 210 4900509


ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ
“ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘40”

Πρόθεση των ταινιών είναι να αποκαλύψουν το ρόλο μιας κοινωνικής ομάδας «χωρίς φωνή» ο οποίος αγνοείται από την επίσημη γραπτή ιστορία.
Ο νεότερος κλάδος της «προφορικής ιστορίας» ερευνά τις ζωντανές μαρτυρίες των μη επωνύμων, μαζί και τις βιωματικές εμπειρίες τους για να φωτίσει πληρέστερα το παρελθόν, και τις δυναμικές της ιστορίας που δε μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν.
Στις ταινίες , ομάδα «χωρίς φωνή» είναι οι γυναίκες.


Σάββατο 9/5 στις 7.00μ.μ.

¨ Πουλιά στο βάλτο ¨ της Αλίντας Δημητρίου

Η ταινία αναφέρεται στη συμμετοχή και προσφορά των γυναικών στον απελευθερωτικό αγώνα1941-44, αλλά και στις διώξεις που υπέστησαν μετά την απελευθέρωση για τη συμμετοχή τους αυτή
Στηρίζεται στις προφορικές μαρτυρίες των γυναικών που επέζησαν.
Μέσα από τις μνήμες, τα βιώματα ή και τα ψυχολογικά τραύματά τους αποκαλύπτεται μια στάση ζωής για πράξεις που αναφέρονται μονάχα στους άνδρες, ( 2008 , διάρκεια 104΄ )

μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με την παρουσία της σκηνοθέτιδας



Κυριακή 10/5 στις 7.00μ.μ.

¨ Η ζωή στους βράχους ¨ της Αλίντας Δημητρίου

Στην ταινία, 33 Γυναίκες καταθέτουν τη μαρτυρία τους για τις διώξεις που υπέστησαν αυτές και οι οικογένειες τους, μετά την υπογραφή της Βάρκιζας στις 12 Φεβρουαρίου 1945, επειδή έλαβαν μέρος στην Εθνική Αντίσταση.
Άλλες από αυτές τις Γυναίκες για να διασωθούν πήγαν στο Δημοκρατικό Στρατό, ενώ άλλες συνελήφθηκαν και είτε φυλακίστηκαν είτε τις έστειλαν εξορία. ( 2009 , διάρκεια 98΄ )


μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση για τη σημερινή δράση των γυναικών στους κοινωνικούς αγώνες, με τη συμμετοχή της Ελένης Σωτηρίου, υποψήφιας ευρωβουλευτίνας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Η φρίκη της Ηδονής ή ηδονή της Φρίκης

Η φωτογραφία και ο τίτλος είναι από το μπλογκ του φίλου leftliberalsynthesis.blogspot.com

Διαβάστε εδώ

Πατριαρχία, Φτώχεια, Ρατσισμός. Αυτός είναι ο καπιταλισμός.

Με αυτό το σύνθημα,την ημέρα της Πρωτομαγιάς, πορευτήκαμε οι γυναίκες του ΣΥΡΙΖΑ Πειραιά στην διαδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, από το Πασαλιμάνι στον Ηλεκτρικό Σταθμό, εκφράζοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη και την στήριξή μας στην Κωσταντίνα Κούνεβα και στους ξένους/ες εργάτες/τριες.

Αύριο η Συναυλία Αλληλεγγύης στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Υπέγραψαν την έκκληση γιά την Κωσταντίνα Κούνεβα πάνω από 20.000 άνθρωποι!!!

Η Διεθνής Αμνηστία στήριξε την Κωνσταβτίνα Κούνεβα με μία παγκόσμια έκκληση. Στην έκκληση ζητούσε από την ελληνική κυβέρνηση :
• Να εξασφαλίσει ότι η αστυνομία θα πραγματοποιήσει μια λεπτομερή και αμερόληπτη έρευνα σχετικά με την επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα Κούνεβα
• Να λάβει άμεσα μέτρα για να φέρει τους δράστες στη δικαιοσύνη και να εξασφαλίσει ότι η Κωνσταντίνα Κούνεβα θα λάβει αποκατάσταση και ικανοποιητική αποζημίωση
• Να προστατεύσει άλλους υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων και μέλη συνδικάτων από παρόμοιες επιθέσεις εφαρμόζοντας την υπάρχουσα νομοθεσία για τα εργατικά δικαιώματα.
Μπορείτε να υπογράψετε την έκκληση στη διεύθυνση http://amnesty.org.gr/actnow/appeals/kouneva.htm
Υπέγραψαν την έκκληση πάνω από 20.000 άνθρωποι!!! Η έκκληση θα βρίσκεται στο site της Διεθνούς Αμνηστίας για υπογραφή από 1 Μαΐου μέχρι και την Τρίτη 5 Μαΐου.Όλος ο αριθμός των εκκλήσεων που θα συγκεντρωθούν μέχρι τότε θα παραδοθεί στον Αναπληρωτή Υπουργό Δημοσίας Τάξεως, Χρήστο Μαρκογιαννάκη.

Συναυλία αλληλεγγύης στην Κωνσταντίνα Κούνεβα

Ελάχιστο χρέος προς την Κωνσταντίνα Κούνεβα τη θαυμαστή γυναίκα και συνδικαλίστρια, που συνεχίζει να δίνει τη μάχη της στον Ευαγγελισμό, είναι η συναυλία συμπαράστασης που διοργανώνεται την Τετάρτη το βράδυ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας από τη "Φεμινιστική Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης".
Μέχρι στιγμής έχουν προσφερθεί να τραγουδήσουν οι: Νένα Βενετσάνου, Καλλιόπη Βέττα και Γιάννης Ιωάννου, Σαβίνα Γιαννάτου, Σωτηρία Λεονάρδου, Μάρθα Μαυροειδή, Λάμια Μπεντίουι, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Νατάσσα Παπαδοπούλου - Τζαβέλα, Katrin the Thrill, “Rodina” - πολυφωνικό συγκρότημα γυναικών από τη Βουλγαρία.
Στη συναυλία, τα έσοδα της οποίας θα κατατεθούν στον τραπεζικό λογαριασμό της Κωνσταντίνας θα ακουστούν επίσης μαρτυρίες γυναικών που δουλεύουν στον χώρο της καθαριότητας και ομιλία από εκπρόσωπο της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ).
Στόχος "είναι να απαιτήσουμε να αποκαλυφθούν άμεσα και να τιμωρηθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της δολοφονικής επίθεσης εναντίον μιας γυναίκας που είχε το κουράγιο να μπει μπροστά και να διεκδικήσει αυτή, μια μετανάστρια, τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα για την ίδια και τις συναδέλφους της. Εισιτήρια προπωλούνται στο δισκοπωλείο “Vinyl Microstore”, Διδότου 34, Εξάρχεια στην τιμή των 12 ευρώ.

Πηγή η εφημερίδα ΑΥΓΗ

Δεν εκπροσωπούνται οι γυναίκες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Από την σημερινή Ελευθεροτυπία

Η πατριαρχία μας ακρωτηριάζει

Η πατριαρχία μας ακρωτηριάζει
Η αποσιώπηση της βίας κατά των γυναικών μας εξοργίζει
Όλες στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο



Πήγαμε σήμερα περίπου 20 άτομα (μεταξύ μας 2-3 άντρες) μ' ένα υπέροχο πανό.
Διαβάσαμε με τη ντουντούκα δυο φορές την ανακοίνωση, και μοιράσαμε περίπου
250 φυλλάδια. Μείναμε καμιά ώρα. Δυστυχώς ο καιρός ο βροχερός και η
απίστευτη κίνηση μάλλον εμπόδισαν κάποιες ακόμα να έρθουν.
Δεν μας άφησαν να πάμε να μιλήσουμε στους γιατρούς, γιατί λέει ενημερώνουν
μόνο τους συγγενείς.Μιλήσαμε μ' έναν ξάδερφο της Ράμα.Είπε ότι είναι σε βαριά κατάσταση, ότι δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον.........
Σίσσυ

Γέννησε στον δρόμο!

Ελευθεροτυπία ,15-4-2009

Σε ένα παγκάκι, στην πλατεία Συντάγματος, κάτω από το τυλιγμένο της μπουφάν έκρυβε τη ζωή...
Το βρέφος, που είχε φέρει στον κόσμο πριν από περίπου 5 ημέρες. Η νεαρή γυναίκα εντοπίστηκε από περαστικούς το βράδυ της Δευτέρας να κάθεται μόνη σε ένα παγκάκι εμφανώς ταραγμένη και να κρατά στην αγκαλιά της τυλιγμένο με ένα μπουφάν ένα βρέφος. Την πλησίασαν, της μίλησαν και έκπληκτοι συνειδητοποίησαν ότι στην κοιλιά του βρέφους υπήρχαν ακόμη υπολείμματα από τον ομφάλιο λώρο. Αμέσως ειδοποίησαν το ΕΚΑΒ και λίγη ώρα αργότερα η νεαρή μητέρα και το βρέφος μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο «Αλεξάνδρα». Οι γιατροί εξέτασαν το νεογνό που χαίρει άκρας υγείας και διαπίστωσαν ότι το αγοράκι είχε έρθει στη ζωή πριν από τέσσερις με πέντε ημέρες. Το βρέφος παραμένει στο νοσοκομείο για προληπτικούς λόγους, ενώ η μητέρα του που είναι άστεγη είναι σοκαρισμένη. Μέχρι στιγμής έχει αρνηθεί να πει το παραμικρό στους γιατρούς, που με τη βοήθεια ψυχολόγων προσπαθούν να τη βοηθήσουν.
πηγή
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=35685

Φρικιαστική βία κατά μίας γυναίκας:

Μας αφορά όλες
Η γυναίκα από την Καλαμάτα είχε χέρια και πόδια την προηγούμενη βδομάδα, και σήμερα δεν έχει...... Το σώμα της το ίδιο δεν της ανήκει, είναι απίστευτο. Και το πόση δύναμη χρειάζεται για να χειριστείς ένα αλυσοπρίονο, πόσο μάλλον να κόψεις ΕΝΑ ΕΝΑ τα άκρα ενός ανθρώπου.. Δεν έγινε κατά λάθος, δεν έγινε χωρίς μίσος, και μια λογομαχία δεν αρκεί για να δικαιολογήσει τόσο μίσος. Ο μισογυνισμός και η αντίληψη περί ιδιοκτησίας δε μπορεί παρά να είναι ο λόγος για να παρέμβει έτσι ένας άνθρωπος στο σώμα ενός άλλου. Και βέβαια, όπως γνωρίζουμε, ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ.- 12-4-09

Νέο φρικτό κακούργημα εναντίον μιας διαζευγμένης γυναίκας, από τον πρώην σύζυγό της. Της απέκοψε τα τέσσερα άκρα, και τώρα οι γιατροί κάνουν μεγάλες προσπάθειες πρώτον να την κρατήσουν στη ζωή, και δεύτερον να εξασφαλίσουν την επιτυχή συγκόλληση των μελών της και τη φυσική αποκατάστασή της. Την ώρα που ευχόμαστε το καλύτερο για τη ζωή και την αρτιμέλεια της άγνωστης σε εμάς γυναίκας από την Καλαμάτα, θέλουμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας με την ανάδειξη του πολιτικού χαρακτήρα αυτού του εγκλήματος που όχι μόνο δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό κάποιου διαταραγμένου πρώην συζύγου, αλλά αποτελεί μια ακραία εκδοχή της βίας κατά των γυναικών από τους «συντρόφους» τους, νυν ή πρώην. Κάθε χρόνο, σε επίπεδο ΕΕ, όπως γνωρίζουμε και στην Ελλάδα, χιλιάδες γυναίκες δολοφονούνται ή γίνεται απόπειρά δολοφονίας εναντίον τους από τον σύζυγο/σύντροφό τους, νυν ή πρώην ....αυτό πρέπει να σταματήσει.

Η βία αυτή εκπέμπεται από όλους τους πόρους της κοινωνίας, με βάση την πατριαρχική αντίληψη ότι η γυναίκα, ψυχή τε και σώματι, αποτελεί «ιδιοκτησία» του πατέρα ή συζύγου της, ενώ στην περίπτωση της πορνείας του μαστροπού ή του πελάτη της. Είναι αυτή η πλατιά διαδεδομένη και βαθιά εμπεδωμένη αντίληψη που, όσο κι αν έχει εκσυγχρονιστεί, οδηγεί στις πράξεις ελέγχου του πνεύματος, της προσωπικότητας, του σώματος των γυναικών, που σε συνηθισμένες περιπτώσεις οδηγεί σε διάφορες μορφές βίας ή βιασμού, ενώ σε ακραίες οδηγεί στον ακρωτηριασμό ή στο θάνατο.
Το πρόσφατο παράδειγμα της εγκληματικής επίθεσης εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα μπορεί να έχει αρκετές διαφορές, έχει όμως και μια βαθιά ομοιότητα στο γεγονός ότι πρέπει να παραμορφωθεί αυτό το πρόσωπο ή αυτό το σώμα που τόλμησε να διεκδικήσει την αξιοπρέπειά του είτε στο δημόσιο χώρο (συνδικαλισμός) είτε στον ιδιωτικό χώρο (διαζύγιο). Κι εδώ θυμηθήκαμε τον 27χρονο Φρατζή που τεμάχισε, έβαλε σε σακκούλες και πέταξε στα σκουπίδια το σώμα της 18χρονης συζύγου του, πριν 20 χρόνια, ενώ ο συζυγοκτόνος των Σερρών, καθηγητής που μάθαινε τα παιδιά γράμματα, πριν από δύο χρόνια σκότωσε και εξαφάνισε τη σύζυγό του, και μάλιστα αρχικά καταδικάστηκε σε ελαφριά, για το μέγεθος του κακουργήματος, ποινή.

Οι γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις απαιτούν:

• Διαπαιδαγώγηση από το σχολείο ακόμα για την ισότητα των δύο φύλων και το σεβασμό της προσωπικότητας των γυναικών.
• Απαγόρευση διαφημιστικών μηνυμάτων ή προγραμμάτων που αναπαράγουν τα σεξιστικά στερεότυπα και καλλιεργούν τη βία κατά των γυναικών.
• Αλλαγή του ισχύοντος νόμου 3500/06 για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, σε νόμο για τη βία λόγω φύλου, με φιλοσοφία την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας των γυναικών.
• Υποδομές όπου θα προσφεύγουν οι γυναίκες που βιώνουν προβλήματα βίας στις σχέσεις τους, στην εργασία ή στην πορνεία για συμβουλές, νομική, ψυχολογική και οικονομική στήριξη σε περίπτωση βίας και διαζυγίου. Δημιουργία οικογενειακών δικαστηρίων.
• Επαναφορά του μοναδικού επωνύμου για τη γυναίκα, το οποίο καταργήθηκε με νομοθετική ρύθμιση το 2008.
• Πλήρη ιατρική φροντίδα, συνταξιοδότηση σε περίπτωση αναπηρίας, οικονομική στήριξη με ευθύνη της πολιτείας, για την γυναίκα και χορήγηση υπηκοότητας, αν το επιθυμεί, μαζί με τη στήριξη των ανήλικων παιδιών της. Διευκόλυνση της εισόδου και παραμονής των γονιών της στην Ελλάδα για όσο χρειαστεί.
• Τιμωρία του δράστη και του κάθε δράστη.

Η βία κατά των γυναικών ασκείται στον ιδιωτικό χώρο, στην εργασία, στο δρόμο, την ημέρα ή τη νύχτα, σε όλες τις ηλικίες, είναι γενικευμένη και δεν αποτελεί προσωπικό ζήτημα, αλλά καθαρά πολιτικό και κοινωνικό. Πολλές γυναίκες ζουν σε μία εμπόλεμη κατάσταση που βιώνουν ακρωτηριασμούς, βιασμούς, συστηματική άσκηση σωματικής βίας, εξευτελισμούς και δολοφονίες. Αυτός ο πόλεμος κατά των γυναικών πρέπει να σταματήσει. Απαιτείται κινητοποίηση αλληλεγγύης εκ μέρους του γυναικείου κινήματος όσο και κάθε γενικότερου κινήματος που θέλει να θεωρείται προοδευτικό.

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ:
Δίκτυο Γυναικών Πάτρας
Ομάδα Γυναικών Θεσσαλονίκης
Παγκόσμια Πορεία Γυναικών (ελληνικό Δίκτυο)
Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας
Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας
Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ
Αθήνα, 14-4-09 – Ερεσσού 12 - Αθήνα