Φρικιαστική βία κατά μίας γυναίκας:

Μας αφορά όλες
Η γυναίκα από την Καλαμάτα είχε χέρια και πόδια την προηγούμενη βδομάδα, και σήμερα δεν έχει...... Το σώμα της το ίδιο δεν της ανήκει, είναι απίστευτο. Και το πόση δύναμη χρειάζεται για να χειριστείς ένα αλυσοπρίονο, πόσο μάλλον να κόψεις ΕΝΑ ΕΝΑ τα άκρα ενός ανθρώπου.. Δεν έγινε κατά λάθος, δεν έγινε χωρίς μίσος, και μια λογομαχία δεν αρκεί για να δικαιολογήσει τόσο μίσος. Ο μισογυνισμός και η αντίληψη περί ιδιοκτησίας δε μπορεί παρά να είναι ο λόγος για να παρέμβει έτσι ένας άνθρωπος στο σώμα ενός άλλου. Και βέβαια, όπως γνωρίζουμε, ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ.- 12-4-09

Νέο φρικτό κακούργημα εναντίον μιας διαζευγμένης γυναίκας, από τον πρώην σύζυγό της. Της απέκοψε τα τέσσερα άκρα, και τώρα οι γιατροί κάνουν μεγάλες προσπάθειες πρώτον να την κρατήσουν στη ζωή, και δεύτερον να εξασφαλίσουν την επιτυχή συγκόλληση των μελών της και τη φυσική αποκατάστασή της. Την ώρα που ευχόμαστε το καλύτερο για τη ζωή και την αρτιμέλεια της άγνωστης σε εμάς γυναίκας από την Καλαμάτα, θέλουμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας με την ανάδειξη του πολιτικού χαρακτήρα αυτού του εγκλήματος που όχι μόνο δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό κάποιου διαταραγμένου πρώην συζύγου, αλλά αποτελεί μια ακραία εκδοχή της βίας κατά των γυναικών από τους «συντρόφους» τους, νυν ή πρώην. Κάθε χρόνο, σε επίπεδο ΕΕ, όπως γνωρίζουμε και στην Ελλάδα, χιλιάδες γυναίκες δολοφονούνται ή γίνεται απόπειρά δολοφονίας εναντίον τους από τον σύζυγο/σύντροφό τους, νυν ή πρώην ....αυτό πρέπει να σταματήσει.

Η βία αυτή εκπέμπεται από όλους τους πόρους της κοινωνίας, με βάση την πατριαρχική αντίληψη ότι η γυναίκα, ψυχή τε και σώματι, αποτελεί «ιδιοκτησία» του πατέρα ή συζύγου της, ενώ στην περίπτωση της πορνείας του μαστροπού ή του πελάτη της. Είναι αυτή η πλατιά διαδεδομένη και βαθιά εμπεδωμένη αντίληψη που, όσο κι αν έχει εκσυγχρονιστεί, οδηγεί στις πράξεις ελέγχου του πνεύματος, της προσωπικότητας, του σώματος των γυναικών, που σε συνηθισμένες περιπτώσεις οδηγεί σε διάφορες μορφές βίας ή βιασμού, ενώ σε ακραίες οδηγεί στον ακρωτηριασμό ή στο θάνατο.
Το πρόσφατο παράδειγμα της εγκληματικής επίθεσης εναντίον της Κωνσταντίνας Κούνεβα μπορεί να έχει αρκετές διαφορές, έχει όμως και μια βαθιά ομοιότητα στο γεγονός ότι πρέπει να παραμορφωθεί αυτό το πρόσωπο ή αυτό το σώμα που τόλμησε να διεκδικήσει την αξιοπρέπειά του είτε στο δημόσιο χώρο (συνδικαλισμός) είτε στον ιδιωτικό χώρο (διαζύγιο). Κι εδώ θυμηθήκαμε τον 27χρονο Φρατζή που τεμάχισε, έβαλε σε σακκούλες και πέταξε στα σκουπίδια το σώμα της 18χρονης συζύγου του, πριν 20 χρόνια, ενώ ο συζυγοκτόνος των Σερρών, καθηγητής που μάθαινε τα παιδιά γράμματα, πριν από δύο χρόνια σκότωσε και εξαφάνισε τη σύζυγό του, και μάλιστα αρχικά καταδικάστηκε σε ελαφριά, για το μέγεθος του κακουργήματος, ποινή.

Οι γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις απαιτούν:

• Διαπαιδαγώγηση από το σχολείο ακόμα για την ισότητα των δύο φύλων και το σεβασμό της προσωπικότητας των γυναικών.
• Απαγόρευση διαφημιστικών μηνυμάτων ή προγραμμάτων που αναπαράγουν τα σεξιστικά στερεότυπα και καλλιεργούν τη βία κατά των γυναικών.
• Αλλαγή του ισχύοντος νόμου 3500/06 για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, σε νόμο για τη βία λόγω φύλου, με φιλοσοφία την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας των γυναικών.
• Υποδομές όπου θα προσφεύγουν οι γυναίκες που βιώνουν προβλήματα βίας στις σχέσεις τους, στην εργασία ή στην πορνεία για συμβουλές, νομική, ψυχολογική και οικονομική στήριξη σε περίπτωση βίας και διαζυγίου. Δημιουργία οικογενειακών δικαστηρίων.
• Επαναφορά του μοναδικού επωνύμου για τη γυναίκα, το οποίο καταργήθηκε με νομοθετική ρύθμιση το 2008.
• Πλήρη ιατρική φροντίδα, συνταξιοδότηση σε περίπτωση αναπηρίας, οικονομική στήριξη με ευθύνη της πολιτείας, για την γυναίκα και χορήγηση υπηκοότητας, αν το επιθυμεί, μαζί με τη στήριξη των ανήλικων παιδιών της. Διευκόλυνση της εισόδου και παραμονής των γονιών της στην Ελλάδα για όσο χρειαστεί.
• Τιμωρία του δράστη και του κάθε δράστη.

Η βία κατά των γυναικών ασκείται στον ιδιωτικό χώρο, στην εργασία, στο δρόμο, την ημέρα ή τη νύχτα, σε όλες τις ηλικίες, είναι γενικευμένη και δεν αποτελεί προσωπικό ζήτημα, αλλά καθαρά πολιτικό και κοινωνικό. Πολλές γυναίκες ζουν σε μία εμπόλεμη κατάσταση που βιώνουν ακρωτηριασμούς, βιασμούς, συστηματική άσκηση σωματικής βίας, εξευτελισμούς και δολοφονίες. Αυτός ο πόλεμος κατά των γυναικών πρέπει να σταματήσει. Απαιτείται κινητοποίηση αλληλεγγύης εκ μέρους του γυναικείου κινήματος όσο και κάθε γενικότερου κινήματος που θέλει να θεωρείται προοδευτικό.

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ:
Δίκτυο Γυναικών Πάτρας
Ομάδα Γυναικών Θεσσαλονίκης
Παγκόσμια Πορεία Γυναικών (ελληνικό Δίκτυο)
Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας
Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας
Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ
Αθήνα, 14-4-09 – Ερεσσού 12 - Αθήνα