Οι θέσεις των κομμάτων για τις γυναίκες «Δεσμεύσεις μακριά από επεξεργασμένο συνεκτικό πρόγραμμα»

πηγή:ΑΥΓΗ

Η θέση του σημερινού ΠΑΣΟΚ για την κατάσταση και τον ρόλο των γυναικών στη σημερινή κοινωνία είναι δύσκολο να σκιαγραφηθεί. Στο κυβερνητικό πρόγραμμα και τις θέσεις του κυριαρχεί η γυναίκα στην οικογένεια, η γυναίκα - μητέρα, ενώ υπάρχει αναφορά και στο ζήτημα της ενδοοικογενειακής βίας
Η συρρίκνωση του εύρους της «κλασικής» αντίληψης του ΠΑΣΟΚ για το γυναικείο ζήτημα και η εστίαση στο θέμα της οικογένειας δείχνει τη συντηρητική του μετατόπιση, πράγμα που έχει συντελεστεί από καιρό, γίνεται όμως τώρα τελείως φανερό. Θυμίζουμε πως η ενασχόληση με την οικογένεια χαρακτηρίζει τα συντηρητικά κόμματα, που αντιμετωπίζουν τη γυναίκα ως παιδοποιητική μηχανή και επισείουν τον κίνδυνο μαρασμού του έθνους λόγω της δημογραφικής κάμψης.
Είναι σημαντικό να υπογραμμίσουμε, ότι οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ για τη στήριξη της οικογένειας δεν είναι απλά θέσεις του Τομέα Γυναικών, αλλά έχουν συμπεριληφθεί στις προγραμματικές προτεραιότητες της κυβέρνησης. Αποτελούν άρα τμήμα του προγράμματος και δεσμεύσεις προς τους πολίτες.
Ας δούμε ορισμένα σημεία από τις θέσεις του κόμματος:
Εντός της τετραετίας θα υπάρξει διπλασιασμός των βρεφονηπιακών σταθμών. Πώς θα γίνει αυτό; Εδώ παρεμβάλλονται οι ΟΤΑ. Θα αποκτήσουν οι Δήμοι την πολυπόθητη οικονομική αυτοτέλεια και ευρωστία, θα διακριθούν για την πολιτική τους βούληση, ώστε να συμπεριλάβουν στις προτεραιότητες της δημοτικής πολιτικής τους παιδικούς σταθμούς; Ή θα επιστρέψουν στο κράτος οι μέχρι πρότινος κρατικοί σταθμοί;
Στην οκταετία θα καλυφθούν όλα τα κενά, λέγεται. Ποια οκταετία; Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Βαρκελώνης (2002) έθεσε όριο το 2010. Μέχρι τότε πρέπει να έχει καλυφθεί το 90% των αναγκών σε σταθμούς για παιδιά από τριών ετών μέχρι τη σχολική ηλικία και το 33% σε βρεφονηπιακούς, από 0 ηλικία μέχρι τριών ετών.
Εμείς απέχουμε παρασάγγες από τα επίπεδα αυτά. Μέχρις ότου δημιουργηθούν αυτές οι υποδομές, θα δίνεται επιχορήγηση στην οικογένεια για τη φύλαξη των παιδιών σε σταθμούς, ανάλογα με τα φορολογητέα οικογενειακά δεδομένα. Αλλά σε ποιούς σταθμούς, αφού υπάρχει έλλειψη; Στους ιδιωτικούς; Θα επιδοτείται δηλαδή ο ιδιωτικός τομέας για να οργανώνει τη φύλαξη και να αποκομίζει κέρδη εις βάρος του προγράμματος επέκτασης των δημοτικών σταθμών; Και σε αυτήν την περίπτωση η τριμερής συμμετοχή στα τροφεία (κράτος - δήμος - οικογένεια) θα γίνει διμερής (κράτος-οικογένεια);
Ή μήπως ανά δήμο θα οργανωθεί φύλαξη παιδιών σε κάποια σπίτια από γυναίκες άνεργες, ηλικιωμένες που θα έχουν λάβει μία στοιχειώδη εκπαίδευση και θα πιστοποιούνται από τους δήμους ως κατάλληλες στο πλαίσιο της λεγόμενης κοινωνικής εργασίας;
Ολίγον νεφελώδη προκύπτουν τα υποσχόμενα, ενώ προβληματίζει το γεγονός ότι ο ιδιωτικός τομέας αναδεικνύεται σε ισοβαρή πυλώνα της πολιτικής για την προσχολική αγωγή. Για τους πολλούς, αυτό που φαίνεται ότι θα συμβεί, αν υπάρξει επιχορήγηση, είναι ότι αυτή θα καλύπτει μέρος του κόστους για τη γυναίκα που προσλαμβάνει η οικογένεια για τη φύλαξη του παιδιού ή των παιδιών. Αλλά κι αυτή θα εξαρτάται από τα φορολογικά δεδομένα, άρα είναι άγνωστο το ύψος της.
Μα και η εφάπαξ παροχή 2.000 ευρώ για κάθε παιδί που γεννιέται θα δίδεται με εισοδηματικά κριτήρια. Δηλαδή, απλά, ποιοι είναι οι δικαιούχοι;
Και κάτι άλλο: Λησμονείται, ότι δεν πρόκειται απλά για φύλαξη. Η προσχολική φροντίδα έχει την έννοια της διαπαιδαγώγησης και αποτελεί βαθμίδα της εκπαίδευσης. Μέσα στον πανικό της κρίσης, δεν πρέπει να κάνουμε έκπτωση στις επιστημονικές απαιτήσεις της προσχολικής αγωγής.
Κατά τα άλλα, ακούγεται ευχάριστα η υπόσχεση, στη χώρα όπου οι προεκλογικές υποσχέσεις σπάνια αντάμωσαν την πραγματικότητα: «Θα αναπτύξουμε συγκροτημένη πολιτική για την οικογένεια κάθε τύπου. Αναπτύσσουμε ειδικές στοχευμένες πολιτικές για όλα τα στάδια, από το ξεκίνημα της οικογένειας, τη μονογονεϊκή οικογένεια και την ανύπαντρη μητέρα, για την τρίτεκνη και πολύτεκνη οικογένεια, για την οικογένεια με ανάπηρο γονιό η παιδί».
Ο περιορισμένος χώρος δεν μας επιτρέπει να επεκταθούμε στο σύνολο του προγράμματος. Νομίζουμε, όμως, ότι από τα λίγα πού είπαμε φάνηκε πως «οι δεσμεύσεις» είναι σε διακηρυκτικό επίπεδο και απέχουν από ένα επεξεργασμένο συνεκτικό πρόγραμμα.